Przeważająca część obszaru objęta jest ochrona rezerwatową (Rezerwat Torfowisko Karaska), pozostałą jego część stanowią bory i lasy bagienne, siedliska łąkowe i zaroślowe. Obszar ten ulega dynamicznym przekształceniom, jest w fazie regeneracji po pożarze z 1992 roku, który wystąpił w północno – wschodniej części torfowiska.

Jest to ubogi drzewostan (dominują tu utwory piaszczyste, częściowo zwydmione), prawie całkowicie zdominowany przez sosnę, z połaciami chrobotków w runie. Prowadzona w sposób trwały i zrównoważony gospodarka leśna, wraz ze stosowaniem zrębów zupełnych, nie stanowi zagrożenia dla borów chrobotkowych. Natomiast eutrofizacja może prowadzić do przekształcenia, a tym samym zaniku tych siedlisk.

Na terenie obszaru sasanka tworzy silną populację (jedną z największych populacji tego gatunku w Polsce). Prowadzenie gospodarki leśnej na zasadach trwałości i zrównoważonego rozwoju nie stanowi zagrożenia dla sasanki otwartej.

Doliny Omulwi i Płodownicy to tereny zalewowe, rozległe nadrzeczne torfowiska (największe w regionie torfowiska niskie), łąki i pastwiska użytkowane rolniczo oraz przylegające do nich obszary leśne. W dolnym odcinku Omulwi występują dobrze zachowane stare drzewostany olszowe. Doliny są ostoją lelka, kraski, derkacza oraz licznych ptaków wodno-błotnych. Jesienią odbywają się tu zloty żurawi.